Another tired day ~Lightning & Kayleigh~

Sascha liep door een van de vele grasvelden die hier waren. Het gras kietelde onder haar voeten. Ze zuchtte. Het was dan wel een mooie dag, maar nog altijd voelde ze zich eenzaam. Ze had niemand. Ze had niks. Ze had ook geen vaste woonplaats of een vriend of vriendin. Ze staarde naar de grond terwijl ze verder sjokte. Waarom liep ze hier nog? Wat had het voor zin? Nou ja, ze deed in iedergeval iets. Opeens schrok ze op van een geluid. Ze bleef staan. Ze herkende het geluid als het mauwen van een kat. Niks bijzonders. Ze begon weer verder te lopen. De kat bleef maar miauwen. Ze kon hem niet zien, maar erg ver weg was hij niet. Het was wel een jonge kat, waarschijnlijk een kitten. Even later zag ze inderdaad een klein grijs kittentje aan komen rennen. Hij stopte bij haar en keek haar met grote nieuwschierige ogen aan. Ze glimlachte. "Ook hallo." Zei ze. Ze keek op van het kittentje toen ze een boze mannenstem hoorde. Het kittentje ging met platte oortjes achter haar benen staan. "Ben je weggelopen?" Vroeg ze. Weer die stem. Maar nu dichterbij. Snel pakte ze het kittentje op en begon te rennen. Het kittentje probeerde helemaal in haar armen weg te kruipen. "Rustig maar."Fluisterde ze. Ze hoorde de man weer kwaad schreeuwen. Ze wierp snel een blik achterom. Tot haar schrik zag ze dat de man achter haar aan rende. Ze keek snel weer vooruit en begon nog harder te rennen. Kort daarna hoorde ze opeens geblaf. Ze keek weer snel acherom en zag nu dat er een hond achter haar aan zat. Shit! Dacht ze. Shit shit shit! Die hond zou haar zeker in gaan halen. Hoe hard ze ook rende. Het kittentje miauwde angstig. "We komen hier wel uit." Zei ze zo kalm mogelijk. Maar eigenlijk geloofde ze er zelf niet in. Ze wilde net de hoop opgeven toen ze een paar boompjes zag staan. Yes! Dacht ze. De hond achter haar blafte kwaad. Ze rende naar een van de bomen en begon erin te klimmen. Ze zette snel het poesje op een tak en ging er toen ook op zitten. Ze was net op tijd, de hond sprong blaffend tegen de boom op. Ze trok snel haar voeten op, de tak hing niet al te hoog namelijk. En nu maar hopen dat die man niet kwam. Het was waarscheinlijk zijn kitten geweest, en die had ze nu dus gestolen. Ze keek naar het kittentje. Die was zo te zien niet van plan terug te gaan naar haar baasje. Maar dat moest ze uiteindelijk toch. Zij kon het kittentje niet verzorgen. Ze kon haarzelf nog niet eens goed verzorgen. Hoewel... Dan had ze eindelijk wat gezelschap. Het kittentje keek met grote bange ogen naar de hond. Die niet van plan leek weg te gaan. Ze streelde het kittentje. Het was een meisje. Ze had een mooi lichtgrijs vachtje met een wit buikje. "Je kan bij mij blijven." Fluisterde ze. Het kittentje keek even naar haar. De hond gromde onder hen. Hij was gestopt met springen. Waarscheinlijk had hij ingezien dat het hem toch niet zou lukken. De hond rende weg. Opgelucht keek ze hem na. Ze wachtte nog even voordat ze de boom uit klom. Ze zette het kittentje op de grond. "Ga maar." Zei ze. Het kittentje veroerde geen vin. "Ga dan. Ik kan niet voor je zorgen. Ik heb niks." Het kittentje ging zitten en keek haar aan. "Oke oke! Kom maar mee dan!" Ze begon weer te lopen. Het kittentje trippelde vrolijk achter haar aan. Zij was een stuk minder vrolijk. Ze was wel blij met het kittentje, maar hoe moest ze voor haar zorgen. Haar voeten begonnen pijn te doen en ze werd moe. Het begon licht te schemeren. Hoe lang had ze in die boom gezeten? Ze was helemaal stijf. Uiteindelijk kon ze niet meer en plofte ze neer op het gras. Ze had honger en dorst, en ze was moe. Het kittentje ging bij haar zitten. Ze sloot haar ogen. Binnen een paar seconden viel ze in slaap.

Lighting & Kayleigh

"Ga dan. Ik kan niet voor je zorgen. Ik heb niks." Het kittentje ging zitten en keek haar aan. "Oke oke! Kom maar mee dan!" Ze begon weer te lopen. Het kittentje trippelde vrolijk achter haar aan. Het begon licht te schemeren.Het meisje plofte neer op het gras. Het kittentje ging bij haar zitten. Ze sloot haar ogen. Binnen een paar seconden viel ze in slaap. Lightning bhad de hele tijd staan kijken naar het kleine meisje.Hallo sorry dat ik stoor maar wie ben jij en waarom slaap je zo vroeg al?"zei ze terwijl ze een glinlach opzetten. Ze kwam naar haar toegelopen ging naast haar op de grond zitten en deed haar boog af die z naast zich legde."Ik ben Lightning en ik ben 17 jaar oud en jij?" Zei ze tegen haar.

Flut

Met rustige passen liep het meisje naar de Farm. De zon scheen en ze haalde even haar hand door haar haren. In de verte zag ze een klein, arm meisje. Ze stal een appel en wat melk van een boer. Kay kon er niet tegen zulke arme kinderen te zien. Het meisje was vast pas 10. Aan haar hand hield ze haar kleinere broertje vast. Tot haar spijt zag Kayleigh hoe de boer het merkte. Hij draaide zich woedend om en dreigde met een mes. Kay wachtte geen moment en rende gelijk op de boer af. Ze greep de arm van de boer en ging beschermend voor de kinderen staan. 'Je waagt het niet, ouwe chaggarijn!' Siste ze. De boer lachte uitbundend. 'En wat ga JIJ daar aan doen dan?' Hij bulderde en Kay werd steeds bozer. 'Dat zul je maar al te gauw merken...' Ze draaide zijn arm op zijn rug, toen zijn andere. Ze bond ze met snijdend ijzerdraad aan elkaar en trapte hem op de grond. De twee kinderen stonden achter Kayleigh en keken erg angstig. Kay gaf de boer nog een laatste trap en liep naar de kinderen toe. Ze gaf hen de appel en de melk, en ook nog wat vis, dat ze op de markt gekocht had. 'Hier, pas in het vervolg maar op. Er zijn meer mensen zoals hij.' Ze gaf de kinderen een aai over hun hoofd en liep verder, zonder ook nog maar een blik op de boer te werpen.
Bij een andere boom, lag een meisje te slapen. Er stond nog een meisje bij. Ze waren duidelijk jonger dan zij was. 'Hey, wat doen jullie? Het is hier erg gevaarlijk hoor!' Zei ze met een wenk naar de boer die nog steeds roerloos op de grond lag.

"Hallo sorry dat ik stoor maar wie ben jij en waarom slaap je zo vroeg al?" Ze schrok wakker. Terwijl ze sliep was er een duidelijk ouder meisje aan komen lopen. Het meisje kwam naar haar toegelopen en ging naast haar op de grond zitten. "Ik ben Lightning en ik ben 17 jaar oud en jij?" Opeens hoorde ze nog een stem. 'Hey, wat doen jullie? Het is hier erg gevaarlijk hoor!' Ze keek naar waar de stem vandaan kwam. Pfff, waar bemoeide zij zich nou weer mee? Ze keek het meisje aan dat naast haar zat. "Wat? Mag ik niet slapen of zo?" Zei ze met een lichte irritatie in haar stem. Ze bleef gewoon liggen. Ze keek naar het andere meisje, dat een eindje verderop stond. "Als je niks tegen hen doet, en bij ze uit de buurt blijft, doen ze je meestal niks hoor." Zei ze. Ze kon ook nooit eens gewoon even rusten. Opeens voelde ze iets nats en ruws over haar hand gaan. Het kittentje was haar aan het likken. Ze was haar helemaal vergeten. Ze pakte het kittentje en zette haar naast haar neer. "Is er nog iets?" Vroeg ze terwijl ze zuchtte.

Vaag -.-''
Flut -.-''
En kort -.-''

"Wat? Mag ik niet slapen of zo?" Zei ze met een lichte irritatie in haar stem. Ze bleef gewoon liggen. Ze keek naar het andere meisje, dat een eindje verderop stond. "Als je niks tegen hen doet, en bij ze uit de buurt blijft, doen ze je meestal niks hoor." Zei ze. Ze kon ook nooit eens gewoon even rusten. Opeens voelde ze iets nats en ruws over haar hand gaan. Het kittentje was haar aan het likken. Ze was haar helemaal vergeten. Ze pakte het kittentje en zette haar naast haar neer. "Is er nog iets?" Vroeg ze terwijl ze zuchtte. Lightning was opgestaan en keek naar het meisje dat verderop stond en wat tegen hen zei. Ze zetten een paar stappen in de richting van het meisje."En wat doe jij hier dan wel niet!" zei ze brutaal. Je zag dat ze ouder was, maar ertegen in gaan vond ze geen probleem."Ik weet zelf wat ik hier wil doen en hoe lang ik hier blijf." voegde ze erbij. Lightning vond het leuk om te discuceren en zeker als ze wat ouder waren. Maar ze moest wel uitkijken dat ze niet meteen aanvalt.

Zo sorry voor de laatheid