Just dive..

Met een kleine glimlach rond haar lippen stapte Tifa stevig door. Het bos om haar heen stond nog, alles was er nog, omdat die fabriek er niet was gekomen. Ze was nog steeds blij om hun overwinning, hoewel ze deels hadden verloren. Het roze bandje rond haar linkerarm was daar het bewijs van. Een herinnering aan verloren vrienden. Toch was het voor een goed doel geweest en uiteindelijk was de strijd gewonnen. Het was niet enkel dat wat haar zo vrolijk deed rondlopen. Een paar dagen geleden was ze Cloud nog tegen het lijf gelopen, iets dat haar dag altijd wat mooier maakte, vooral omdat je nooit wist wanneer hij op zou duiken. Na het laatste gevecht was hij verdwenen, maar nu wist ze dat alles oke was.
Tifa stapte door over een smal pad. Het geluid van vallend water was al te horen, gezien ze de waterval naderde. Dit was een van haar favoriete plekjes. Het natuurschoon zorgde voor een goed gevoel, een rustig gevoel. Een warme lente bries streek door haar donkere haar, terwijl ze aanzette in een sprint. Op een snel tempo rende ze naar de rotsen toe, waar het water met geweld naar beneden stortte. Bij de rand aangekomen spande ze haar spieren aan en zette zich af tegen de grijze rots. Met een sierlijke duik sprong ze naar beneden en sneed door het wateroppervlak beneden. Even hield ze haar adem in, zwom een stukje onder water, om na een paar tellen boven te komen. Tifa streek haar haren weg uit haar gezicht, om vervolgens richting de oever te zwemmen. Naast het geluid van de waterval en het kabbelen van de stroom verderop, was er nog iets anders te horen. Voetstappen die zich verplaatsten door het bos. Ze hees zich op de kant en keek met een nieuwsgierige, toch voorzichtige blik richting de bron van het geluid.