Always wondering

Haar lange haren dansten prachtig in de wind. Haar haren waren niet gevlecht, gewoon los die werd gedragen door de windvlagen die er door heen gingen. Haar haren waren zo lang dat het op de grond reikte. Door de wind gebeurde dit niet. Aerith had een roze jurkje aan die haar lichaam prachtig afslankte, haar vrouwelijke vormen duidelijk te zien. In haar hand had zij een staf gerust, altijd bij zich voor de ongekende gevaren. Het was een tijd geleden geweest dat zij zich aan de buitenwereld liet zien. Zoveel jaren waren verstreken zonder iemand gesproken te hebben. Haar gedachten dwaalden af naar Zack. Hoe ging het met hem? Was hij gelukkig op de plek waar hij nu zat?

Ook gedachten aan Cloud kwamen in haar hoofd. Hoe Zack altijd over hem sprak. Hoe Cloud haar deed beschermen, zijn taak wat hem was opgedragen. Jaren waren voorbij gegaan zonder deze twee één keer te zien. Aerith mistte ze. Zelfs Tifa die zij vrij weinig sprak, nauwelijks woorden mee deed uitwisselen. Ook de anderen vrienden had zij al in langen tijden niet meer aanschouwd. Eenmaal aangekomen aan de boom bleef zij stilstaan. Haar rug draaiend, er tegenaan leunend. Haar ogen waren gesloten, genietend van de ritselende bladeren.