Hello sister!

Mila liep heen en weer boven aan de waterval. Zal ze de duik wagen? Naar benden springen met de waterval mee. Waar zou Sascha nu zijn? Zou het wel goed met haar gaan? Misschien moet ik maar even gaan kijken? Dacht ze om van die duik af te komen. Veel mensen hadden het al gedaan en zei had gezegd dat ze het ook had gedaan en dat het een eitje was! Maar helaas had ze het nog nooi gewaagd. Nee! Ik moet er nu niet onderuit proberen te komen, het gaat me lukken! Vastberaden legde ze haar pijl en boog aan de kant en trok haar kleren uit, waaronder ze altijd een bikini droeg. Eigelijk was dat haar ondergoed, maar het was van het zelfde stof als bikini dus het maakte niks uit. Ze moest uitkijken op mensen die haar wapens wouden stelen, haar wapens waren alles voor haar. Ze ging dicht bij de waterval staan en keek naar benden. Haar tenen over hat randje waar ze het water razendsnel langs vloog naar benden. Ze wou net springen toen ze haar evenwicht verloor en viel. Ze draaide een beetje en voelde het water haar mee sleuren. "K** ZOOI!" schreeuwde ze het uit. Ze kon toch nog van de val een aardige en gelukkig niet zo pijnlijke landing in het water maken. Snel zwom ze naar boven klom de kant op en rende naar haar spullen, pakte ze en rende terug naa beneden. Misschien moest ze maar op zoek gaan naar Sascha? Ze had haar al een tijdje niet meer gezien. Ze stond op en pakt haar wapen, ze zag een geschikt mikpunt en richtte haar pijl en boog. Het was een tak, niks bijzonders maar ze kon erop oefenen. Ze richtte nog eens goed en schoot. Het was raak. Ze rende er heen en pakte haar pijl. Ze hoorde achter zich een takje kraken. Ze keerde zich razend snel om en spande haar boog richting de persoon die daar stond.

(ik wist weer eens geen einde en geen titel naam xD)

Kwaad liep het blonde meisje door het gras. Ze liep richting de waterval, ze wist ook niet waarom, ze deed het gewoon. Ze schopte hard tegen een steentje, zodat het een eindje verderop weer met een plof in het gras terechtkwam. Het was ook nooit goed! Er was altijd wel iets. De kleine kitten trippelde met kleine, snelle pasjes achter haar aan. Ze keek haar met grote, nieuwschierige ogen aan. "Jij snapt het toch niet," Mompelde ze, nog steeds kwaad. Dichtbij stond een grote boom, de takken bewogen zachtjes mee met de wind. Ze liep ernaartoe en ging tegen de stam aanzitten. Een traan gleed langzaam langs haar wang omlaag. Niemand begreep het. Ze begreep het zelf niet. Snikkend zat ze daar nog tegen de boom. Ze schrok even toen ze opeens het ruwe tongetje van de kitten over haar hand voelde gaan. Ze glimlachte even flauwtjes en streelde het poesje even. Daarna veegde ze haar tranen weg en stond weer op. Ze kon hier niet de hele dag blijven zitten, dus liep ze weer verder. Ze was nu bijna bij de waterval. Ze meende het geluid van een pijl die in het hot terechtkwan te horen, nogal dichtbij trouwens. Maar ze lette er niet op. Toen ze opeens zag dat iemand een pijl op haar richtte. Het was notabene haar bloedeigen zus, Mila. "Rustig maar, ik vermoord je heus niet hoor," Beet ze haar toe terwijl ze er langs liep. Totdat ze schuin tegenover haar zus stond. "Je eigen zusje niet eens herkennen, jij bent echt triest," Ging ze lichtelijk geïrriteerd verder.

Misschien is het wel grappig als Mila bang is voor katten ofzo,
Aangezien Sascha een kitten heeft